خروج بیش از ۱.۷ هزار میلیارد دلار منابع ذی قیمت ارزی برای واردات، چه دستاوردی برای اقتصاد ایران داشته است؟
اتاق بازرگانی مشهد، گزارشی با نام مورد کاوی خروج منابع ذیقیمت ارزی برای واردات منتشر کرده که نشان میدهد، بین سالهای ۱۳۵۲ تا ۱۳۹۶ در مجموع یک هزار و ۷۱۳ میلیارد و ۶۰۶ میلیون دلار بابت واردات کالا و خدمات از کشور خارج شده است. بررسیها نشان داده اند که خروج این حجم عظیم از منابع ارزی نتوانسته است دستاورد چندانی برای اقتصاد ایران داشته باشد و به عبارت بهتر، این منابع ذی قیمت هدر رفته اند.به گزارش «تابناک اقتصادی»؛ به تازگی اتاق بازرگانی مشهد، نتایج تحقیقی را با تیتر «موردکاوی خروج منابع ذیقیمت ارزی برای واردات» منتشر کرده است. نتایج این تحقیق نشان میدهد که دولتهای بر سر کار آمده در ایران، منابع هنگفت و ذیقیمت ارزی را برای واردات کالا و خدمات هزینه کرده اند، حال آن که این هزینهکرد دستاورد مشخصی برای تولید و اقتصاد ایران نداشته باشد. در ادامه به بررسی نتایج این تحقیق خواهیم پرداخت.
در مقدمه این تحقیق آمده است: حکایت این روزهای اقتصاد و اجتماع ایران بسیار پیچیده است. از شروع برنامه ریزی توسعه در ایران هفتاد سال میگذرد؛ اما کشور با وجود در دسترس بودن منابع عظیم ارزی طی چند دهه گذشته، هنوز با انواع مشکلات یک جامعه توسعه نیافته رو به روست. آنچه در زمینه اقتصادی در این مدت انجام شده، بیشتر فرصت سوزی بوده که ثمره آن، عقب افتادن از کشورهایی است که در زمینه اقتصادی از ما بسیار عقب ماندهتر بوده اند و اکنون آنها نقش بازیگر به خود گرفته اند و ما نقش بازی شونده. این در حالی است که کشور در زمینههای سیاسی و امنیتی، توانمندیهای قابل توجهی داشته و هنوز هم دارد.
با نگاهی به وضعیت اقتصاد کشور، درمییابیم مسیرهای طی شده در بیش از شش دهه گذشته، نه تنها کشور را در زمینه اقتصاد و توسعه به اهدافمان نزدیک نکرده است، بلکه گاه از آن دور شده ایم. بسیاری از دولتها ـ هرچند نه همه آن ها ـ با اتکا به درآمدهای نفتی، جامعهای را شکل داده اند که از یک سو توان تولیدی کارآمد و قابل مطرح شدن در جهان را ندارد و از سوی دیگر تشنه مصرف است. اولویت نخست بسیاری از این دولت ها، خرید محبوبیت و پنهان کردن اشتباهات و کارنابلدیهای تصمیم گیران اقتصادی است و اولویت دومشان نیز نمایش نمادهای توسعه در سطوح مختلف جامعه است که البته به مدد واردات صورت میگیرد؛ از این روی، عاشق و شیفته واردات هستند و تصور میکنند با مصرف، آن هم مصرف دست ساختههای خارجی و نه مبتنی بر فناوری داخلی، میتوان جامعه را به گمان خود به سمت تولید و توسعه هدایت کرد.
گزارش پیش روی به بررسی وجه واردات در اقتصاد، آن هم در شرایطی که کشور با تحریمهای شدید رو به رو بوده است میپردازد.
آنچه در وهله نخست نگران کننده و قابل توجه است، نبود برنامه، تفکر و استراتژی مشخص برای برخورد، نظارت و هدایت مقوله واردات در راستای توسعه صنعتی در تاریخ اقتصادی کشور است و اینکه این ابزار همانند بسیاری از ابزارهای اقتصادی با تکیه بر دیدگاههای ایده آلیستی مبتنی بر بازار، تحت کنترل گروههای رانت طلب قرار گرفته و با توجیهات گوناگون آنان توسعه واقعی تولید را به محاق برده و مسبب انحرافات شدید در ساختارهای اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی کشور شده است. نتیجه این امر، گسترش بی حد و حساب بخشهای نامولد و رانت طلب بوده که بیشتر از آن که به اشتغال و تولید داخلی کمک کنند، کشور را آزمایشگاه و بازار مکاره انواع تولیدات وارداتی کم کیفیت کرده و زمینههای اشتغال و رشد سایر کشورها را فراهم نموده اند.
در ادامه و در بخش اول این گزارش، به بررسی روند تحول خروج ارز از کشور بابت واردات کالا و خدمات پرداخته شده است.
همچنین گزارش ها نشان میدهد که تولید ناخالص سرانه ایران در سال ۲۰۱۷ تنها ۵۴۱۵ دلار است، حال آنکه متوسط تولید سرانه ۲۰ کشور برتر جهان ۵۹۷۱۴ دلار است؛ یعنی اقتصاد و جامعه ایران به صورت سرانه تنها در حد ۹ درصد کشورهای برتر توانسته درآمدزایی و تولید داشته باشد. به عبارت بهتر، توان درآمدزایی هر ده ایرانی معادل یک نفر از مردم ۲۰ کشور برتر گزارش شده است.
نتیجه آن که بررسی این شاخصها نشان میدهد، خروج این حجم عظیم از منابع ارزشمند ارزی برای واردات، نتوانسته است دستاورد چندانی برای اقتصاد ایران داشته باشد.
منبع: تابناک
کانال تلگرام